Bij Social Label maken ontwerpers en mensen met een achterstand tot de arbeidsmarkt samen een mooi designprodukt. Van hout, staal, aardewerk, textiel. Ontwerpers vinden het een dankbare en vooral creatieve klus omdat ze met een nieuw ontwerp bijdragen aan een betere wereld, de makers voelen zich gewaardeerd omdat ze iets moois maken, wat mensen oprecht mooi vinden. Geen bezigheidstherapie dus maar degelijk handwerk, vakmanschap. Simone Kramer en Petra Janssen zijn de oprichters.

De eerste schetsen voor Social Label ontstonden bij toeval in 2011 tijdens het Huttenfestival de Vlek in Tilburg voor het nieuwe bouwen en samenleven. Piet Heijn Eek was een van de designers die meewerkte. Hij had een bank ontworpen. De Tilburgse zorgorganisatie Amarant, voor zorg aan mensen met een verstandelijke beperking, dacht: hé, die kunnen wij prima namaken.
 

‘Het is niet zomaar bezigheidstherapie, de makers zijn echt aan het werk, maken een product dat mooi is en waar ze trots op zijn’

Petra Janssen: ‘Maar dat is het businessmodel van de ontwerpers, daar kun je niet zomaar aankomen.’

Simone Kramer: ‘Dus zijn we een pilot gestart met Amarant en Piet Heijn Eek. We hebben gekeken: wat kunnen de mensen van Amarant en wat willen ze leren?’

Petra: ‘En dat is nog steeds onze basis. Vooraf denken we heel goed na over het ontwerp, wat de mensen willen leren, wat ze al kunnen. Daar zoeken we een professionele ontwerper bij die de skills heeft om met deze mensen samen te werken. Die ontwerpt een product dat bij de mensen past.’

Simone: ‘Het is niet zomaar bezigheidstherapie, de makers zijn echt aan het werk, maken een product dat mooi is en waar ze trots op zijn. En onze Social Label-producten voldoen ook aan wat wij noemen de nieuwe waarden.’

Petra: ‘Neem onze bezemstelen. Buurtbeheerbedrijf Cambio in Deventer maakt van oude fietsen nieuwe. Maar lang niet al het gerecyclede materiaal is bruikbaar. Vooral frames eindigen nog al eens op de schroothoop. Nu zitten bij Cambio ook jongens die alles van het lassen onder de knie willen krijgen, wisten wij. We hebben ontwerper Dick van Hof ingeschakeld en die ontwierp een bezem van die oude frames.’

Simone: ‘Heel erg Social Label zijn die bezems.’

Petra: ‘Die jongens moeten allerlei lastechnieken leren en uitvoeren, de frames krijgen toch nog een goede bestemming, Cambio kan ze gebruiken om de buurt schoon te vegen. En we kunnen ze ook nog gewoon verkopen.’

Simone: ‘Wat we bij Cambio doen, maar ook op andere plekken, is het 1e niveau waarop Social Label werkt. Het hart. We ontwikkelen een productlijn voor en met werkplaatsen in de zorg. Op die manier staat ons label ook symbool voor een nieuw perspectief.

Petra: ‘Wij ontwikkelen een community rondom zo’n design.’

Simone: ‘We hebben ook een platformfunctie. Wat we ‘ophalen’ tijdens het doen, bedden we in in een meer theoretisch kader. Zo geven we publiekscolleges samen met de Universiteit van Tilburg. Over solidariteit, inclusiviteit en meer.’

Petra: ‘En we hebben een woonwerkwinkel, het Werkwarenhuis. Achter de Verkadefabriek in Den Bosch. Daar laten we al onze ontwerpen zien.’

Simone: ‘En je kunt ze er ook kopen.’

Petra: ‘We willen met Social Label het systeem veranderen. Geldstromen moeten anders gaan lopen, heilige huisjes moeten om. We zien het liefst dat onze productlijnen onderdeel worden van een gewoon bedrijf. Dat de mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt gewoon meedraaien als volwaardige medewerkers en dat ze trots zijn op wat ze maken.’

Simone: ‘We zijn Social label nog verder aan het ontwikkelen, daarom draaien we voorlopig nog deels op subsidie. Maar we willen op termijn natuurlijk onze eigen broek ophouden, daar werken we hard aan. En, we hebben al wel wat verkocht, hoor!’

Petra: ‘100 bezems.’

Simone: ‘En heel veel schorten.’

Petra: ‘Allemaal uitverkocht.’