Positieve toekomstvisie als inspiratiebron

Toekomstbeelden zijn vaak negatief en angstaanjagend. De Natuurlijke Stad wil daar samen met gemeenten, bewoners en kennisinstellingen verandering in brengen door positieve toekomstvisies te ontwikkelen. Deze visies moeten dienen als inspiratie voor beleidsplannen, in plaats van aan blijven modderen in het bestaande.
 
De Natuurlijke Stad is bijzonder omdat het los van de realiteit een positieve toekomstvisie ontwikkelt. Dat doet initiatiefnemer en architect Walter Dresscher zonder rekening te houden met het bestaande. De Natuurlijke Stad gaat er vanuit dat technologische vooruitgang op korte termijn al onze problemen oplost. Zo is er bijvoorbeeld energie in overvloed zijn en heeft iedereen een basisinkomen. Daarnaast geloven de initiatiefnemers in de kracht van de utopie, die ze gebruiken als inspiratiebron. Hiermee stippelen ze langetermijndoelen en -beleid uit. Hervorming van het democratisch proces is nodig om de kracht van bewoners, bedrijven en kennisinstellingen optimaal te benutten.
“Wij bedenken dingen waarvan we vinden dat ze moeten gebeuren, zonder een verdienmodel.”

Rasoptimist
Dresscher is opgeleid als architect en houdt zich bezig met het vormgeven en nadenken over onze leefomgeving. “Als rasoptimist en fervent gelover in vooruitgang verbaas ik mij dagelijks over hoe we onze wereld hebben vormgegeven. Met de huidige technische mogelijkheden kan dat beter, mooier, kortom: natuurlijker.” Hij ziet zichzelf als kantelaar. “In eerste instantie verbinden we mensen door samen met hen te werken aan een toekomstvisie. Wij hebben echt de waarheid niet in pacht en we willen dan ook dat de visie die we ontwikkelen de visie van de maatschappij of de samenleving is. Als die vervolgens onderschreven wordt, willen we die natuurlijk samen uitvoeren en worden we kantelaars.”

Doormodderen
Bij het uiteenzetten van zijn ideeën ontmoet hij regelmatig weerstand en werpen toehoorders barrières op. “Mensen willen op korte termijn geld verdienen, maar businessmodellen zijn bij ons niet de essentie. Wij bedenken dingen waarvan we vinden dat ze moeten gebeuren, zonder dat er een verdienmodel is. We zouden graag zien dat gemeenten aan de slag gaan met grootschalige utopieën en niet visieloos door blijven modderen in het bestaande.” De utopieën die hij beschrijft, zijn niet bedoeld om één op één uitgevoerd te worden.  “Ze dienen ter inspiratie, maar het kan zeker een waardevolle manier zijn om bestuurders te helpen beleid vorm te geven.” De Natuurlijke Stad ontvang geen subsidie en is daar ook niet naar op zoek. “We willen nadrukkelijk onafhankelijk blijven. Maar dat betekent niet dat wat wij doen gratis is. We hebben een workshop ontwikkeld om gemeenten, bewoners, bedrijven en kennisinstellingen samen tot een utopische visie te laten komen.”

Inzichten
Dresscher denkt dat de methodiek van De Natuurlijke Stad toepasbaar is in verschillende sectoren. “Maar er is wel een andere manier van denken voor nodig. De elektrische auto is daar een voorbeeld van. Het is een alternatieve vorm van vervoer, maar het is nog steeds een auto terwijl er ook heel andere manieren zijn om van a naar b te komen. Als je dat als basis neemt en kijkt hoe je dat wilt organiseren, kom je soms tot heel andere inzichten”, besluit hij. Op dit moment werkt De Natuurlijke Stad aan een uptopie waarin een volledig nieuw mobiliteit systeem het uitgangspunt is.